Taylor Swift concert: memories

Ladies and gents.. I'm back! Ik heb het bloggen heel erg gemist en heb alweer heel veel leuke artikelen bedacht om de komende weken te gaan publiceren. Ik begin vandaag met het delen van mijn dag bij het Taylor Swift concert dat op 21 juni in de Ziggo Dome plaats vondt. Het is alweer even geleden, maar ik moest en zou hier nog wat over schrijven. Laat ik maar gewoon beginnen en lekker herinneringen ophalen!

De voorbereiding
Het is voor de Taylor Swift fans (aka Swifties) bijna traditie om best wel wat moeite in je outfit te stoppen. Sommige mensen verkleden zich echt, andere zorgen gewoon voor een leuke outfit die goed aan Taylor te koppelen is. Ik was een fan van die laatste categorie. Al maanden van tevoren was ik aan het nadenken wat ik aan moest, maar uiteindelijk heb ik het vrij simpel gehouden. En dat is maar goed ook, want zelfs dit leverde me al genoeg stress op. Uiteindelijk koos ik voor een crop top (aangezien dat is wat momenteel vrij kenmerkend is aan Taylor's stijl) die ik zou versieren en een high waisted short. Het uiteindelijke ontwerp was gewoon de titel van Taylor's meest recente album, 1989, met de meeuwen die kenmerkend zijn voor de albumhoes. Toen begon voor mij een dilemma over wat voor soort tas ik zou meenemen. Er waren behoorlijk wat discussies gaande op Twitter met Mojo, de organisator van dit Nederlandse deel van Taylor's world tour. Er werd namelijk gezegd dat je alleen een handtas de Ziggo Dome in kon nemen, terwijl ik net plannen had gemaakt voor een klein rugzakje. Ik zal hier verder niet te veel op in gaan, aangezien ze (Mojo) ons (de fans) van alles verboden en dat waarschijnlijk alleen maar irritatie naar boven brengt. ;)

Uiteindelijk heb ik zelf een 'drawstring backpack' gemaakt, ook wel bekent als de tasjes die je vaak krijgt bij open dagen van bijvoorbeeld middelbare scholen en die daarna bijna altijd als gymtas dienen. Misschien dat jullie hier over een tijdje wel een tutorial over tevoorschijn zien komen. Voor de print op zowel het t-shirt als de tas heb ik transferpapier van de V&D gebruikt. Hier was ik iets minder tevreden over. Sowieso was het printen op het papier al een beetje mislukt door onze ietwat oude printer. Vervolgens was het papier bij het strijken echter ook nog op een aantal plaatsen iets te heten geworden wat voor vlekken zorgde. Helaas, maar het zag er uiteindelijk allemaal prima uit. Hoewel je als je transferpapier koopt echter beter niet die van de V&D kan aanschaffen aangezien hij al vrij snel een beetje begon los te laten.

Maar goed, mijn outfit was klaar!

Op RTL boulevard!

Voor het concert
Ik ben lid van een Taylor Swift fanclub waarvan er voor het concert een meeting plaats vond. Dat wil zeggen, andere fans ontmoeten. Vandaar dat ik al om half 1 's middags in Amsterdam was. Het was heel gezellig en het was vooral heel leuk om eens met mensen te praten die net zo'n grote fan zijn als ik.  We hebben heel wat liedjes gezongen en ons enthousiasme gedeeld. Op een gegeven moment kwam zelfs RTL Boulevard stukjes filmen voor de Ziggo Dome, waar wij ook voor zaten. We hebben het, Shak it off zingend, tot de uitzending geschopt. Via deze link is dat terug te zien!

Aanwinsten van de Keds stand: de foto, twee plak tattoos en een stickervel

Verdere aanwinsten: een 1989 tour plastic zak, oplichtende armband en een tourboek

And.. We're in!
Nadat mijn zus, met wie ik naar het concert zelf zou gaan, ook in Amsterdam gearriveerd was gingen we in de rij voor de zuid ingang van de Ziggo Dome staan. Ik heb geen idee hoe lang we daar hebben gewacht, maar voor mijn gevoel duurde het een hele tijd. Toen we eindelijk binnen waren werden onze tassen gecontroleerd. Over de grootte werd gelukkig niet moeilijk gedaan (en mij maar bang maken van te voren, grrr) en zelfs mijn net iets te grote waterfles mocht naar binnen. Na de beveiliging liepen we na een paar meter langs een vrouw, die met een grote glimlach armbandjes aan het uitdelen was: "A gift from Taylor!" (Wij vroegen ons af hoe vaak ze dat die dag wel niet gezegd heeft die dag) De armbandjes waren zogenaamde light up bracelets, die tijdens het concert oplichtten. Ze waren allemaal op elkaar afgestemd qua kleur, ritme enzovoort en het zag er echt onwijs gaaf uit. Deze 'gift' liet me realiseren dat we nu echt in de Ziggo Dome waren, waar ik echt Taylor Swift ging zien. Dat was het moment dat er een glimlach op mijn gezicht verscheen, die ik er met geen mogelijkheid meer vanaf kreeg, wat wat mij betreft een van de beste dingen ooit is. We liepen richting de grote merchendise winkel, maar die bleek alleen bereikbaar via de andere ingangen. Gelukkig wist iemand ons te vertellen dat er op de eerste verdieping ook heel wat merchandise op ons wachtte en er stonden ook overal mensen met karretjes waar wat kleine dingen op werden aangeboden. Vervolgens gingen we in de rij staan bij een stand van Keds, een schoenenmerk waar Taylor mee samen werkt. Je kon er een foto laten maken die je vervolgens uitgeprint en opgestuurd kreeg. Een superleuk (en gratis) aandenken dus! We liepen naar boven, waar inderdaad een tweede merchandise winkel was. Alles was vrij duur (€35,- voor een t-shirt vind ik toch echt te veel) dus kocht ik alleen een tourboek; een boek met foto's van de tour.

In de zaal
En toen gingen we eindelijk de concertzaal in. We zaten in het rechte stuk van vak 210. (zie deze plattegrond) Ik was al lang blij dat ik überhaupt kaartjes had, maar de volgende keer ga ik toch proberen betere plaatsen te krijgen. Gelukkig bestaat Taylor's podium bij deze tour uit een hoofdpodium, een zogenaamde B-stage en een lange catwalk die tot bijna het einde van de zaal loopt. De vakken B, E en H die je op de plattegrond ziet waren er dus ook niet, omdat daar de catwalk liep.  Ik was hier natuurlijk heel blij mee, omdat ik het zo toch wel een stuk beter kon zien. Om stipt kwart voor acht begon het voorprogramma: James Bay. Ik kende eigenlijk maar twee liedjes, Hold back the river en Let it go, maar ik blijk zijn muziek in ieder geval wel heel leuk te vinden! Na ongeveer 35 minuten was James Bay uitgespeeld en moesten we nog 25 minuten wachten tot het echte concert. Op de grote schermen werden video's afgespeeld , en af en toe kwamen er weetjes of een trivia vraag voorbij.

EINDELIJK
Om kwart voor negen klonken de begintonen van het openingsnummer, Welcome to New York, door de zaal. Door de New York projecties op het middelste grote scherm en de vele armbandjes die begonnen op te lichten, waande je je echt in New York. Op dit eerste nummer volgde New Romantics, wat een nummer van de deluxe editie van 1989 is. Ik ga niet alle nummers beschrijven, maar neem maar van mij aan dat het geweldig was. Op een gegeven moment kwam de catwalk, terwijl Taylor erop stond, omhoog en begon hij te draaien. Dit zorgde ervoor dat ze nog dichterbij kwam! Ze deed zo een aantal akoestische nummers, waaronder You are in love, een ander bonus nummer, wat wat mij betreft één van de hoogte punten van de avond was. Ze liet het publiek het echo gedeelte zingen en toen we op een gegeven moment Taylor's naam begonnen te roepen zei ze: "That's it, I'm staying in Amsterdam forever!" Een ander hoogtepunt vond ik Love story. Dit is één van haar wat oudere nummers en is ook het eerste nummer dat ik van haar hoorde. Het was dan wel een pop versie (ipv country stijl), maar ik vond het toch geweldig dat ik dat nummer live heb kunnen horen. Ze heeft alle numers van haar nieuwste album, 1989, gespeeld en daarnaast nog We are never ever getting together en I knew you were trouble die beide in een wat duistere versie werden opgevoerd, wat ik een hele gave twist vond.

Alle outfits die Taylor die avond droeg

Outfits, speeches enzovoort. 
Ze heeft wel een stuk of negen verschillende outfits aangehad (zie hierboven) en als ze zich ging verkleden kwamen er video's van Taylor's vriendinnen op het scherm die vertelden over hun vriendschap. Bij de laatste outfit wissel kwam er een video van Taylor met haar twee katten en die was echt té schattig. De leukste outfit vond ik sowieso die van het nummer How you get the girl. Dat was een roze jurkje met overal lichtjes die gedurende het nummer van kleur veranderden. (de 4e van boven) Zo gaaf! De speeches tussen de nummers door waren echt heel erg mooi en ik moet zeggen dat ik wel een paar traantjes heb moeten wegpinken. (oké, ik geef het toe, dat was niet alleen bij de speeches) Een ander uniek moment was dat Taylor's lens dubbelgevouwen zat. Eigenlijk was dat best wel schattig en ik vind dat ze het heel goed oploste.

The end
Nadat de hele Ziggo Dome helemaal los was gegaan op Shake it off was het concert na 2 uur dansen, zingen en blij zijn afgelopen. De quote die als verborgen boodschap in het 1989 album staat ("She lost him, but found herself and somehow that was everything") verscheen op het scherm en iedereen begon aan de reis naar huis. Zo ook wij. Ik was moe en m'n keel deed pijn maar ik had wel een geweldige dag gehad. En toen ik op het station stond, kwam ik ook nog Alwin en Saske van het YouTube kanaal Vet Gezellig tegen, die ook naar het concert was geweest. Super leuk!

Dat was mijn (veel te lange) verslag van 21 juni. De dag heeft aan alle verwachtingen voldaan en ik kan zeker wel zeggen dat het één van de leukste dagen uit mijn leven was. Ik zou heel graag wat filmpjes met jullie delen, maar helaas worden veel video's van YouTube verwijderd wegens auteursrechten. Wel heb ik hieronder nog wat foto's en de vlog van Vet Gezellig (oftwel Alwin en Saske)! Ik heb de foto's random van het internet geplukt, dus de credits gaan naar wie ze ook gemaakt heeft.

Klik hier voor de wat mij betreft mooiste speech van de avond

Om af te sluiten met een quote uit één van Taylor's liedjes:
"Hold on to spinning around, confetti falls to the ground, may these memories break our fall."